هزار خورشید تابان

خالد حسینی متولد ۴ مارس ۱۹۶۵ در کابل افغانستان است. بعد از گذشت سال های کودکی خالد در افغانستان، به واسطه شغل پدر و مادر، همراه با خانواده از افغانستان به پاریس نقل مکان کردند و در آن شهر خوش نام روزگار گذراندند. تا زمانی که جنگ اتحاد جماهیر شوروی رخ داد و در طی حمله شوروی به افغانستان، بازگشت آنها به این کشور غیرممکن شد. بنابراین برای زندگی در آمریکا درخواست پناهندگی کردند و توانستند در کالیفرنیا مستقر شوند. جالب است بدانید که تحصیلات آکادمیک حسینی در رشته های زیست شناسی و پزشکی بوده است که با نویسندگی یک جهان فاصله دارد. اما این نویسنده محبوب با الهام گرفتن از تمام اتفاقات زندگی خود توانسته آثاری خلق کند که بیش از ۵۵ میلیون بار و در ۷۰ کشور به فروش رسیده است.

این کتاب مناسب کسانی است که دوست دارند با فرهنگ مردم و کشور افغانستان آشنا شوند و درس های زیادی از این نویسنده و قلم جذابش یاد بگیرند. همچنین دفاع از حقوق زنان هم جزء دغدغه های این نویسنده است.

طارق مرتب دچار سردرد می‌شد.

بعضی شب‌ها لیلا از خواب بیدا می‌شد و او را می‌دید که لبه‌ی تخت نشسته و زیر پیرهن خود را روی سرش کشیده و همین طور خودش را عقب و جلو می‌برد. می‌گفت سردردها از همان دورانی که در باغ نصیر بوده‌اند شروع شده و بعداً در زندان بدتر شده بود. گاهی اوقات آنقدر شدید می‌شد که استفراغ می‌کرد و بینایی یک چشمش را موقتا از دست می‌داد. می‌گفت انگار یک کارد قصابی را توی شقیقه‌اش فرو می‌کنند و آن را توی مغزش می‌چرخانند و از طرف دیگر سرش بیرون می‌کشند.

«وقتی که سردرد تازه شروع شده. توی دهنم طعم فلز حس می‌کنم.»

گاهی اوقات لیلا پارچه‌ای را خیس می‌کرد و روی پیشانی او می‌گذاشت که کمی درد را تسکین می‌داد. قرص‌های سفید کوچکی را که دکتر سعید به او داده بود کمی موّثر بود. اما بعضی شب‌ها سردرد چنان او را فلج می‌کرد که فقط می‌نشست و سرش را می‌گرفت و ناله می‌کرد. چشم‌هایش کاسه‌ی خون می‌شد و آب دماغش راه می‌افتاد. در چنین مواقعی لیلا کنارش می‌نشست، پشت گردنش را مالش می‌داد. دست‌هایش را دردست می‌گرفت و سردی حلقه‌ی ازدواج طارق را در کف دست خود حس می‌کرد. همان روز که به موری رسیدند با هم ازدواج کردند. وقتی که طارق گفت که ازدواج می‌کنند. خیال سعید از این بابت آسوده شد. او دلش نمی‌خواست اقامت زوجی که با هم ازدواج نکرده‌اند در هتل او مشکل به وجود بیاورد. شکل و قیافه‌ی سعید اصلاً آن طور که لیلا تجسم می‌کرد نبود. صورتی تپل و چشم‌هایی به اندازه‌ی نخود و سبیلی جوگندمی داشت که نوک آن‌ها را تاب می‌داد و تیزمی کرد. موهایی نیز خاکستری داشت که به عقب شانه می‌کرد. مردی با نزاکت، مهربان و باوقار بود که خیلی سنجیده سخن می‌گفت. سعید بود که طارق را به گوشه‌ای کشید و مقداری پول به او داد. طارق قبول نمی‌کرد ولی سعید به زور به او داد. بعد طارق به بازار رفت و با دو تا حلقه‌ی ازدواج نازک برگشت. سعید همچنین یکی از دوستانش و ملا را آن شب برای اجرای مراسم عقد آورد و بعد از آن که بچه‌ها برای خواب رفتند، صیغه ی عقد جاری شد.