سپید دندان

نیاز به «بقا» مرز مشترک بین انسان و حیوان است. نیازی که در همه‌ی موجودات نهادینه شده است. واکنش‌های دفاعی مختلفی برای پاسخ به استمرار بقا تعریف شده‌اند. نبرد تن به تن برای بقا؛ یکی از این واکنش‌های غریزی و طبیعی است که جک لندن با قلم بی‌نظیر و فهم بی بدیلش از طبیعت انسان و حیوانات، در کتاب سپید دندان روایت می‌کند. کتابی که گروه گسترده‌ای از خوانندگان می‌توانند آن را بخوانند و قصه‌ی چالش یک سگ-گرگ برای زیستن را از یاد نبرند.
سپید دندان داستان یک سگ با خون گرگی است که صاحبش، «بيوتي اسميت» آن را در ازای یک بطری نوشیدنی الکلی می‌فروشد. «بيوتي اسميت» سگ‌های مختلف را به جان هم می‌اندازد و از این کار لذت می‌برد و کسب درآمد می‌کند. او در یکی از این نمایش‌ها سپید دندان را در مقابل یک سگ بولداگ قرار می‌دهد و سپید دندان با همنوع قوی هیکلش مبارزه می‌کند و در نتیجه خوی وحشی و گرگی سپید دندان نمایان می‌شود. این سگ برای فرار از وحشی‌گری و مبارزات بیهوده به زندگی انسان‌ها روی می‌آورد.

کتاب سپید دندان مناسب کسانی است که به حیات وحش علاقه دارند و دوست دارند رمانی بخوانند که آن ها را به دنیای حیوانات مخصوصا سگ ها و گرگ ها ببرد.

او یکی از محبوب‌ترین و شهیرترین نویسندگان آمریکایی است و همچنین اولین نویسنده‌ی موفق طبقه‌ی کارگر ایالات متحده بوده است. شیوه‌ و سبک نگارش شیرین، روان و جذاب او طی مدت 18 سال، سبب خلق آثار مشهور فراوانی شده است.

از جک لندن تاکنون 51 کتاب و چندصد مقاله منتشر شده است. او با درآمد ماهانه 25 هزار دلار که از طریق نوشتن و فروش مطالبش کسب می‌کرد، گران‌ قیمت‌ترین و پرخواننده‌ترین نویسنده‌ی آمریکا در زمان خودش محسوب می‌شود که حتی در اواخر عمرش درآمدش تا دو برابر رئیس‌جمهور آمریکا افزایش یافت. از مهم‌ترین و معروف‌ترین آثار او می‌توان «آوای وحش»، «سپید دندان» و «گرگ دریا» را نام برد

اگر چه سپید ‌دندان به هم‌نژادش علاقه داشت اما این علاقه از وقتی او را به سورتمه بستند و او رهبر سورتمه شد از بین رفت. چون در همان لحظه سگ‌ها از او متنفر شدند. به این علت که او تکه گوشتی از دست میت‌ماه گرفته بود و پیش از آن‌ها حرکت می‌کرد و موهایش را با غرور جلوی آن‌ها حرکت می‌داد. سپید ‌دندان از روی غریزه کینه را با کینه جواب می‌داد. رهبری کاروان برایش خوشایند نبود چون شب و روز جلو کاروان دویدن و سه سال افسار سگ‌های جسور را به دنبال کشیدن برایش سخت بود، سگ‌هایی که او را اذیت می‌کردند و باعث خشمگین شدن او می‌شدند.

وقتی‌ که میت‌ماه دستور می‌داد سپید ‌دندان با یک حرکت سریع همه‌ی سگ‌های سورتمه را به دنبال خود می‌کشاند. سپید ‌دندان نمی‌توانست از فرمان سرپیچی کند چون به محض اینکه قصد داشت به عقب بازگردد و به سگ‌ها یورش ببرد میت‌ماه به او شلاق می‌زد و او چاره‌ای جز اینکه سریع پیش رود نداشت. وقتی او با سرعت پیش می‌رفت آن‌ها می‌اندیشیدند که او از دست آن‌ها می‌گریزد امکان نداشت جز دندان فروکردن و چنگال زدن آن‌ها را از اشتباه درآورد که آن‌هم با وجود ضربه‌های شلاق میت‌ماه امکان‌پذیر نبود. وقتی به جلو پیش می‌رفت احساس حقارت می‌کرد؛ اما با این‌وجود مجبور بود پیوسته به جلو پیش رود. سپید ‌دندان دیگر اختیارش را از کف داده بود. تحت تأثیر اربابانش بود. به همین دلیل بود که به سگ‌ها یورش نمی‌برد و اجازه می‌داد آن‌ها با گستاخی او را دنبال کنند و در این حال بر خشم خودش سرپوش می‌گذاشت. پشت سر او شلاق اربابش که حدود ده متر از روده‌ی گوزن بود، وجود داشت.